“De meeste spanningen ontstaan door wat mensen niet tegen elkaar zeggen.”
In onze teamtrainingen hebben we het vaak over communicatie. Het begint natuurlijk altijd met de vraag: ”hoe communiceer ik met mezelf?”
Om van daaruit te komen bij “hoe communiceer ik met de ander?” en “hoe communiceren wij met elkaar als team?”
Wat zeggen we wél en wat zeggen we niet tegen elkaar? De meeste spanningen ontstaan niet door wat mensen wél tegen elkaar zeggen. Het zit hem in wat we niet tegen elkaar zeggen. Daar zitten aannames en dat, in combinatie met de beperkende overtuigingen die we over onszelf en de ander hebben, geeft een grote kans op ruis.
Deze ruis wordt gevoed door verwachtingen die we hebben over onszelf en de ander. Die verwachtingen komen voort uit onze ervaringen, karakter, persoonlijkheid, de situatie waar we ons nu in begeven en onze opvoeding.
Wat zijn je persoonlijke normen en waarden? Welke zaken vind je belangrijk en wat vind je normaal?
Wat is normaal?
Ons team kent veel millenials. Die zeggen regelmatig tegen mij: ”Wat werk je hard.”
Als je kijkt naar de verschillende generaties op de werkvloer zie je dat daar verschillend over wordt gedacht. Ikzelf ben van de generatie X. Geboren in 1960, opgevoed onder het motto “van hard werken ga je niet dood” Ben je ambitieus, dan werk je hard en veel. En daar piep je niet over, je doet het gewoon.
Bij Brout ben ik de oudste. Met trots. Bij ons is er plek voor iedere generatie en iedereen wordt daarin gehoord en gekend. Daar zijn verschillen in opvattingen over wat normaal is zichtbaar. Ons team kent veel millenials. Die zeggen regelmatig tegen mij: ”Wat werk je hard.” Wat ik vervolgens ontken want ik werk wel veel, maar niet hard. En dat vind ik fijn want ik hou van mijn werk. Niet piepen dus.
So far, so good. We weten elkaar te vinden bij Brout en we respecteren elkaars meningen en manier van werken. Toch merk ik soms wat spanning op de lijn. Als ik een collega nodig heb en ze is niet bereikbaar want ze heeft haar werktelefoon op het werk laten liggen. Ik merk dat ik erin schiet en geïrriteerd raak. Hoezo niet bereikbaar? We zijn toch een modern bedrijf met ambitieuze mensen? Daarbij kijken we toch niet op de klok?
“Het heet niet voor niks werktelefoon. Die laat ik bewust op mijn werk liggen.”
Ik besluit mijn collega hierop aan te spreken. Waarom heeft zij haar werktelefoon niet bij zich? Nu kan ik haar niet bereiken als ik haar nodig heb! Haar antwoord is duidelijk. En simpel. “Het heet niet voor niks werktelefoon. Die laat ik bewust op mijn werk liggen.”
Tja. Daar is weinig tegen in te brengen. Zij heeft een punt. Zij is ook degene die op onze groepsapp laatst opmerkte dat ik wel heel hard werk. Ik begrijp dat het er vanuit haar perspectief zo uitziet. Ik begrijp ook dat zij vanuit mijn perspectief niet erg ambitieus op mij overkomt.
Hm. Interessant, al die verschillende opvattingen, normen en waarden.
Misschien moet ik haar maar eens uitnodigen voor een kop koffie.
Ik zal haar even bellen.
Alleen niet nu, het is zaterdag en dan weet ik wel waar haar telefoon ligt.
Kan ik misschien wat van leren…
Brouteers zijn professionals met een rebels randje en altijd op zoek naar goud. Lees verder als jij meer weten over wie we zijn of hoe we werken. Heb je vragen? Neem dan contact met ons op!
